Nuta z Ponidzia

Polami, polami,
po miedzach, po miedzach,
Po błocku skisłym,
w mgłę i wiatr,
Nie za szybko, kroki drobiąc,
Idzie wiosna, idzie nam,
Idzie wiosna, idzie...

Rozłożyła wiosna
spódnicę zieloną,
Przykryła błota bury błam,
Pachnieć będzie ciałem młodym,
Póki wiosna, póki trwa,
Póki wiosna, póki trwa.

Rozpuściła wiosna
warkocze kwieciste,
Zbarwniały łąki niczym kram,
Będzie odpust pod Wiślicą,
Póki wiosna, póki trwa,
Póki wiosna, póki trwa.

Ponidzie wiosenne,
Ponidzie leniwe,
Prężysz się jak do słońca kot,
Rozciągnięte po tych polach,
lichych lasach, pstrych łozinach,
skałkach słońcem rozognionych,
Nidą w łąkach roztańczoną
Na Ponidziu wiosna trwa,
Na Ponidziu wiosna trwa,
Na Ponidziu...

Jestem Kobietą

Słodkie żywioły we mnie śpią                   

Mogę lawiną runąć złą
Żarem pustyni spalam cię
Fatamorganą staję się

Czasem jak odpływ zwalam z nóg
Czasem jak przypływ sięgam ust
A gdy pogodną chwilę masz
Spadam jak mgła

Jestem kobietą
Wodą ogniem burzą perłą na dnie
Wolna jak rzeka
Nigdy nigdy nie poddam się

Jestem kobietą
Jestem dobrem jestem złem
Jestem wodą jestem ogniem
Jawą i snem

Mogę lodowcem sięgać chmur
Mogę Niagarą spadać w dół
Mogę jak Etna zbudzić się
Więc nie złość mnie

Jestem kobietą
Wodą ogniem burzą perłą na dnie
Wolna jak rzeka
Nigdy nigdy nie poddam się

Jestem kobietą
Jestem dobrem jestem złem
Jestem wodą jestem ogniem
Jawą i snem...

Prysły zmysły

Przychodzisz dziś z tym śmiesznym nastawieniem  
by dmuchać mi w popiołu uczuć pył.
Cóż, kiedy wiem - nie buchnie już płomieniem
ten żar, co wszak się w ciele moim stlił.
Miłości grom już serca nie zapali
a żagiew krwi przysypał żużel zgliszcz
Pamiętać cię wciąż będę i tak dalej
lecz teraz - precz! Nie skowycz i nie piszcz!

Ref. Albowiem prysły zmysły
albowiem prysły zmysły
jak pajęczyny wątła nić.
Albowiem prysły zmysły,
albowiem prysły zmysły –
drobiazgi swoje weź i idź.
Kalosze włóż i zabierz laskę
już ust twych nie chcę ani ciastek.                                 
Albowiem prysły zmysły,
albowiem prysły zmysły –
więc na cóż dłużej masz tu tkwić?

Ja sama wiem - te rzeczy się przeżywa
lecz swoich rzeczy nie przeżywaj tu.
Nie wzruszy mnie ataczek ani zgrywa,
ten pistolecik schowaj, proszę, tfu!
I po cóż ci to wszystko mam tłumaczyć?
Dojrzały wiek ze skroni włos ci starł.
Ach zrozum, że nie mogło być inaczej –
już dawny cel nie skupi naszych ciał.
Albowiem prysły zmysły,
albowiem prysły zmysły –
jak wątła nić przędziona z lnu!

Ref.Albowiem prysły zmysły,
albowiem prysły zmysły
i prysło pasmo zmysłów snu.
Na mym wieszaku palt nie wieszaj –
twojego życia z mym nie mieszaj!
Albowiem prysły zmysły,
albowiem prysły zmysły!
Wymelduj się i idź - c est tout!